De Nederlandse wijnbouw is een jonge bedrijfstak en sterk in ontwikkeling. Geprobeerd wordt de Nederlandse wijn echt op de kaart te zetten. Niet zozeer door te proberen in de schappen van de supermarkt te komen, maar door wijnen te maken van een uitstekende kwaliteit die als streekproduct hun weg naar de wijnliefhebber vinden via drankspeciaalzaken, wijnspeciaalzaken, restaurants en de wijngaard zelf. Als jonge sector beschikken we niet over de eeuwenlange tradities en kennis die van vader op zoon werden doorgegeven. Alle kennis moet worden vergaard.
In de sector zijn de volgende ontwikkelingen te signaleren:
- Kwaliteit van de wijnen neemt zienderogen toe. In het buitenland worden steeds meer gouden en zilveren medailles behaald.
- Professionalisering groeit De wijnbouwers vergroten hun deskundigheid door het volgen van cursussen, workshops e.d. in eigen en het buitenland. Ook huren ze ervaren wijnmakers in uit het buitenland.
- Groenere bedrijfsaanpak. De wijnbouwers kiezen voor een zo milieuvriendelijk mogelijke aanpak in hun bedrijfsvoering. Een groeiend aantal stapt over op de biologische aanpak, meestal met erkenning van Skal.
- Bundeling en samenwerking. Op sommige plaatsen zijn er coöperatie-achtige vormen van samenwerking opgezet. In een aantal andere gevallen wordt de wijnmakerij uitbesteed aan ervaren wijnbouwers.
- Betere belangenbehartiging. Geleidelijk wordt krachtiger samengewerkt bij thema’s als invoering van de nieuwe EU-wijnmarktregels en de toelating van aanvullende gewasbeschermingsmiddelen.
- Meer landelijk afzet. Enkele grotere wijnbouwers slagen er in om hun wijnen via landelijke winkelketens af te zetten. Dat maakt Nederlandse wijn beter bereikbaar voor de consument.
- Toeristisch-recreatieve samenwerking. In enkele regio’s komt samenwerking tussen de regionale wijngaarden tot stand bij de gezamenlijke promotie en het opzetten van wandel- en fietsroutes.